Week 1

Week 1

Dag 1.

Maandag 23 juni 2014

Half zes nieuw-zeelandse tijd ben ik opgestaan en kon ik niet meer slapen. We hebben ontbeten met z'n drietjes en heel veel bij gekletst. We hebben een speciaal cadeau van mijn vader gekregen. We hebben allebei een stuk grond in Schotland gekregen, met daarop een boom. Het houdt in dat we de natuur in Schotland helpen. Omdat we een eigen stuk grond bezitten, zijn we nu officieel "ladies from Glencoe"! Wat een uniek en prachtig geschenk! Na het eten zijn we met de auto naar Mission Bay gereden. Na het strandbezoek hebben we een kop koffie gedronken. We kregen eerst alle drie een supergroot glas water. Verena en ik keken elkaar aan. "We hadden toch koffie besteld?" Herman begon te lachen. Na ongeveer twintig minuten kregen we de koffie. Het motto van hier: “Alles op je dooie gemak en niemand hoeft zich te haasten". Ondertussen had ik mijn glas water al leeg. De serveerster kwam met een kan water het glas bijvullen. Zo maf! We hoeven hier niet te betalen voor water! Zoiets simpels en eigenlijk logisch, was voor ons een hele schok. Erna zijn we doorgereden naar Camilla en daar hebben we Arabella ontmoet. Arabella en Liberty zijn de dochters van Camilla. De vader van Liberty en Arabella is overleden aan kanker een paar jaar geleden. Zijn naam was Raplh. Arabella, Verena, Camilla, Herman en ik zijn samen eventjes gaan winkelen. De winkels hier zijn ongeveer hetzelfde. De huizen hier in tegenstelling zijn heel anders dan in Nederland. De huizen zijn allemaal heel groot en modern. Er zijn een paar hele oude versleten huizen, maar die storten niet in omdat ze zijn gemaakt van een soort speciaal oud hout. ‘s Avonds hebben we bij Camilla steak gegeten. Nu lig ik thuis op bed en ben kapot moe... Het is nu 09:57 in Nederland. Ik ga zo meteen slapen, zin in morgen!

Lots of Love from New Zealand!

Dag 2.

Dinsdag 24 juni 2014

‘s Morgens om half vijf werd ik wakker. Herman was al voetballen aan het kijken samen met Camilla, die ‘s nachts niet kon slapen en naar ons huis is gekomen. Met zijn drietjes hebben we de wedstrijd afgekeken. Elke keer als er een goal viel moesten we heel zacht juichen omdat de andere mensen nog allemaal sliepen. Na de wedstrijd hebben we bacon met toast gegeten en mijn koffer weer een beetje ingepakt. Vandaag gaan we naar Kaitaia vertrekken, een rit van vijf uur. Vijf uur reizen met de auto is hier normaal. Hier rijden ze amper met de trein. Na ongeveer een uurtje kwamen we aan in Kaiwaka, waar we ons wat te drinken haalden in een Nederlands winkeltje. Ze verkochten er zelfs stroopwafels en hagelslag! Na ongeveer weer een uur rijden kwamen we aan in Whangarei, waar we wat gingen eten. In het restaurantje liepen de vogeltjes gewoon over de vloer en over de tafel. Ze waren helemaal niet bang! Dat was heel leuk om te zien. Na 1,5 uur (dan begin je wel te merken dat je een jetlag hebt..) kwamen we aan in Kawakawa, waar de wereldberoemde Fhriedrich Hundertwasser wc’s waren. Uiteindelijk na 1,5 uur hadden we Kaitaia bereikt. We verbleven in het Loredo motel op kamer 12. Mijn ouders verbleven daar ook toen ze voor de eerste keer in Kaitaia waren. We waren nog niet een begonnen met de koffers uitruimen toen er opeens een wildvreemde man op het raam klopte. Deze man bleek Jimmy te zijn. Zijn gezicht kon ik me niet herinneren, maar zijn stem wel. Hij vertelde heel veel en vroeg heel veel, vooral naar mijn broer. Hij vertelde dat we de laatste keer dat we in Nieuw-Zeeland waren (15 jaar geleden) de laatste week bij hem logeerden. Nadat Jimmy weg was zijn we nog langs de Mac Donalds gereden en om 20:30 Nieuw-Zeelandse tijd zijn we gaan slapen. We waren namelijk doodmoe!

Lots of love from New Zealand!

Dag 3 - woensdag 25 juni 2014

Vannacht om 2 uur zijn we alle drie wakker geworden en konden we niet meer slapen. We hebben veel herinneringen besproken met een grote mok chocomel erbij. Rond 5 uur begonnen we honger te krijgen en zijn we naar de winkelstraat van Kaitaia gereden. Hier hebben we ontbeten in een eettentje. Rond 6 uur weer teruggegaan naar ons motel en weer inslaap gevallen. Rond een uur of 10 zijn we vanuit Kaitaia naar Takahue gereden. We kwamen op de Waiotehue road, dit is de straat waar we gewoond hebben. Takahue is eigenlijk maar een gehucht, zuidelijk van Kaitaia en er wonen 10 mensen verspreid over 10 kilometer ongeveer. De weg erna toe was nogal een jungle pad. Veel bochten en om ons heen heel veel palmbomen en dicht gewas. Na twintig minuutjes kwamen we aan bij onze oude farm. Er woont nu iemand anders in de farm, een oude vrouw genaamd Miriam, die ons warm verwelkomde. Ik dacht dat er heel veel herinneringen terug zouden komen, maar dit was helaas niet het geval. Binnen in het huis was er nogal veel verandert. Het enige dat hetzelfde was waren de kleuren van de muur in de woonkamer en in de slaapkamer van mijn ouders. Twee jaar geleden was mijn vader ook nog eens op de farm geweest en toen stond alles nog hoe hij het had achtergelaten. Helaas heeft Miriam veel spullen weggegooid en het huis verandert, wat ik echt heel jammer vind. Verena heeft veel foto’s gemaakt. Naast het huis stond een hele grote schuur vol met rotzooi. Veel dozen vol boeken en andere spullen, maar helaas konden we niks vinden. Totdat we een oud kastje vonden waar onze oude tv op stond. Het kastje had 3 laatjes. Het bovenste laatje kregen we niet open. We hebben alles geprobeerd om het open te krijgen, maar het lukte gewoon niet. Nu nog steeds zit ik in gedachte van, "misschien hadden er wel baby kleertjes van mij ingezeten", maar dat zullen we nooit weten. In het tweede laatje, die wel makkelijk open ging, zaten jongens kleren. Enja, het waren oude kleren van Joey! Eén T-shirt kwam me heel bekend voor. Twee andere T-shirts kwamen Verena weer bekend voor. De rest van de schuur hebben we afgezocht, maar we hebben helaas niks kunnen vinden. Na onze ontdekkingstocht zijn we gaan wandelen over de farm. We kwamen langs een oude varkenskot waar mijn vader wilde varkens in vetmestte om ze vervolgens te slachten voor het vlees. In deze varkenskot lagen allemaal planken en ander afval, het leek alsof het zo in brand kon worden gezet en het daar ook voor was bedoelt. Maar bovenop deze berg met planken, stond een oude bank. De bank was donker grijs met witte varenbladen erop. De zitting was grotendeels beschadigt.. Het was onze oude bank! Na deze ontdekking zijn we verder doorgelopen de farm op waar we nog een oude schuur tegenkwamen. Hier stond een grote graver en een kleine vrachtauto in. Maar verder geen andere spullen. Het pad waar we op liepen was heel modderig, het regende namelijk nogal hard. Verena ging eens lekker in het midden lopen en verloor zo haar laars! Onderweg vertelde mijn vader veel over de farm. We zagen op een gegeven moment een bijzonder mooi vogeltje, een Fantail. Mijn vader zei dat een Maorische legende vertelde dat als een Fantail je huis binnenvloog, een paar keer tjillpte, en weer naar buiten vloog, er iemand zwanger was in het huis. Herman vertelde dat dit ook is gebeurt toen mijn mama zwanger was van mij en ze het nog niet wisten. We zijn bijna tot het einde van de farm gelopen, waar een groot hek was. Op dit hek heeft mijn vader ongeveer twintig jaar geleden een foto van mijn moeder gemaakt zittend op het hek. Precies dezelfde foto hebben we gemaakt alleen dan met mij op het hek. Deze gaan we fotoshoppen alsof het lijkt dat mam en ik allebei op het hek zitten. Het maffe was dat het de hele tijd had geregend, maar op het moment dat Verena de foto van mij op het hek wilde maken, stopte het met regenen en kwam zelfs de zon een klein beetje tevoorschijn. Dit was wel heel erg emotioneel. Ik heb zeker tien minuten met mijn vader huilend geknuffeld terwijl ik op het hek zat. We zijn teruggelopen naar de farm en terug naar Kaitaia gereden. Nadat we ons even allemaal gedoucht hadden, we waren namelijk kletsnat geworden, zijn we wat gaan eten bij KFC. We hadden zoveel besteld dat we de helft mee naar huis hebben kunnen nemen. Om 6 uur zoiets ben ik inslaap gevallen, wat was het een mooie dag!

Lots of love from New Zealand!

Dag 4

Donderdag 26 juni 2014

Rond 5 uur werden we op deze morgen weer wakker. We merken steeds meer dat de jetlag weg aan het trekken is. We zijn weer gaan ontbijten in Kaitaia en erna vertrokken naar Ahipara. Hier zijn we naar het strand gegaan. Op dit strand is 16 jaar geleden een foto gemaakt van mijn moeder en mij. Erna zijn we doorgereden naar Awanui naar de Kaurifabriek. Hier maken ze verschillende gebruiksvoorwerpen van de dikke boomstammen. Nadat we een mok koffie hadden gedronken, zijn we doorgereden naar Waipapakauri, waar we 90 miles beach hebben bezocht. Verder gereden naar Cape Reinga. Dit is het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. Hier kan je de Tas manische zee en de grote oceaan in elkaar zien stromen. Op de terugweg langs Hendersons Beach gereden en langs Waitiki, waar we friet met ijs hebben gegeten. Frieten eten ze hier de hele dag door. Zelfs als ontbijt! Tenslotte teruggereden naar het motel en samen met Jimmy, een oude vriend van mijn vader, uiteten geweest in Kaitaia. Een drukke maar een mooie dag!

Lots of love from new zealand!

Dag 5

Vrijdag 27 juni 2014

Toen we opstonden zijn we eerst weer gaan eten bij de "food bar". We zijn erna gelijk doorgereden naar Taipa. Daar zijn we gestopt en hebben we naar schelpen gezocht. Hier hebben we ook hele mooie foto’s genomen op een boom. Ik ben even de naam vergeten van deze soort boom. Deze boom gebruiken de Kiwi’s hier als kerstboom. Mensen nemen hier geen kerstboom in huis maar versieren de bomen op straat. Dit is veel milieuvriendelijker. Na Taipa zijn we weer verder gereden naar Coopers beach en dan weer door naar Mangonui. Ja we moesten snel rijden want er is zoveel te zien. In Mangonui hebben we fish en chips gegeten bij een haventje, waar dit restaurantje bekend om staat. Via Coopers Beach weer teruggereden. Uiteindelijk nog naar het schiereiland Karikari geweest. Het is zo maf dat hier op het strand bijna niemand te zien is! Het is hier winter maar het weer is hier geweldig. ‘s Avonds langs de Mc Donalds geweest en erna al vroeg gaan slapen. Want om twaalf uur ‘s nachts (Nieuw-Zeelandse tijd) , dat is twee u ’s middags (Nederlandse tijd),  begon de diploma uitreiking waar ik bij mocht zijn. Via Skype mocht ik mijn speech houden. Het was heel bijzonder!

Lots of love from new zealand!

Day 6

Zaterdag 28 juni 2014

Goodmorning! Vandaag zijn we de dag begonnen met het inpakken van de koffers. Om negen uur kwam Jimmy nog even snel langs om bye te zeggen. Hij had zijn dochter Abby meegenomen. Abby was vroeger bevriend met Joey. Ze speelde veel samen en zij kon zich er nog veel over herinneren. Nadat we ontbeten hadden zijn we in de auto gestapt naar Piahia, waar we komend weekend zouden gaan verblijven. Onderweg zijn we gestopt in Coopers Beach en Matauri Bay. Dat is het natuurlijk reservaat van de Rainbow Warrior. Vanuit hier naar Kerikeri gereden. Hier hebben we een kop koffie gedronken en het oudste stenen huis van Nieuw-Zeeland bezocht. Vanuit hier weer langzaam ( want iedereen gaat hier héél langzaam.. jagen en stressen kennen ze hier niet) doorgereden naar Piahia. Nadat we hadden ingecheckt en de spullen hadden uitgepakt zijn we gelijk gaan zwemmen in het voorverwarmde zwembad. Vlak voor het avondeten kwamen Liberty en Camilla ook langs. ‘s Avonds zijn we gaan uiteten in een Thai's restaurant, maar aangezien we op de heenweg via Thailand hadden gevlogen en het eten niet te eten was, had ik nu ook niet veel trek. Ik bestelde een milde salade, maar ik had water tekort naar 3 happen. Normaal vind ik Thai's echt super lekker, maar vandaag kreeg ik het gewoon niet door mijn keel.

‘s Avonds zijn we weer vroeg gaan slapen, want ik was weer eens dood moe! Toch vind ik het fijn om vroeg te gaan slapen en vroeg op te staan, want dan krijg je het meeste mee van de dag.

Day 7

Zondag 28 juni 2014

Vandaag zijn we hier al een week! We hebben al zoveel gedaan! En we hebben nog veel voor de boeg. Vanmorgen om 6 uur opgestaan (wat vroeg lijkt, maar door die verdomde jetlag slaap ik al om 8 u ‘s avonds...) om Brazilië tegen Chili te kijken. Het Wereldkampioenschap voetballen is namelijk aan de gang en alle wedstrijden zijn in de ochtend voor Nieuw-Zeelandse tijd. Camilla had ontbijt gehaald en we hebben samen gegeten. Na het ontbijt heb ik nog even ge-skyped met Rik, waar ik altijd erg naar uitkijk. Om 10 uur zijn we vertrokken naar Kerikeri, waar Camilla's ouders wonen. Camilla's vader is blind en Camilla's moeder heeft Alzheimer, dus dat vult elkaar perfect aan. Samen een oud kerkje bezocht, wat heel mooi was opgeknapt. In de namiddag zijn we met een ferry naar het schiereiland Russel gevaren en hier hebben we avond gegeten. Het wordt hier heel erg snel donker, waardoor het lijkt alsof het al heel laat is ‘s avonds. Morgen begin ik met een nieuw reisverhaal genaamd : week 2! Dat de eerste week al voorbij is.. Ongelofelijk!

Lots of love from New Zealand.